Ed Kooiman

Er zijn zo van die dagen die goed beginnen en slecht eindigen. Er zijn evenwel ook dagen die slecht beginnen en goed eindigen. Vandaag gaat er eentje zijn van die laatste categorie. Oei, meneer de Markus, is uw dag slecht begonnen? Ja, liefste storend element, mijn dag is slecht begonnen. Dat zeg ik toch net?

Welcome to Mercy Falls

In de aangename warmte van wat wel eens de laatste zonnige dag van het jaar zou kunnen zijn ratelen mijn vingers over het klavier als waren het paardenhoeven die de zanderige grond martelen ergens in het Wilde Westen, zoals we dat kennen uit de boeken van Arendsoog en soortgelijken. Dat is de enige zin die mij uit die boeken is bijgebleven trouwens: "Lightfeets hoeven martelden de grond," en variaties daarop maakten in elk boek uit de Arendsoogreeks steevast hun opwachting. Toentertijd waren er nog zekerheden in het leven.

Dag dronken kastelein!

Ik kick op Hollandse accenten.(1) Heb ik dat al ooit verteld? Ik kick op Hollandse accenten. Komt het nu doordat de meeste Nederlanders die ik ken ofwel (a) knap ofwel (b) hartstikke fijn ofwel en eigenlijk meestal (c) allebei zijn: ik weet het niet. Maar ik kick op Hollandse accenten. Als ik ooit de keuze krijg tussen een identieke tweeling die bij de geboorte gescheiden is en waarvan de ene helft in Vlaanderen, hell, in Antwerpen is opgegroeid en de andere in Nederland, dan zal mijn keuze gaan naar die tweede helft. Het Nederlandse accent is in mijn ogen voor het Nederlands als de Britse tongval voor het Engels. De etymologie van het woord 'tongval' is overigens een onderwerp waar ik ooit nog wel eens dieper op zou willen ingaan, al vrees ik dat het een grote teleurstelling is en niets met cunnilingus te maken heeft. Laat ik het desondanks van nu af aan toch maar over 'de Hollandse tongval' hebben.

Koffietijd

Verdoeme seg, zijn die twee pipo's met een nieuwe weblog begonnen. Dat betekent dat ik hier terug uit de startblokken ga moeten schieten om mijn positie als onzinverkoper geloofwaardig te laten blijven.

Allah is groot

Ik vind he, awel he, nah.

Het lot van de vegetariër

Zo, dat was een lange periode van afwezigheid, nietwaar? Wees niet boos, bevreesd of beducht: ik heb er een goede verklaring voor. Ik was bezig.

Roekoe!

In deze periode lijkt het onmogelijk om niet over de politiek te praten. Zelfs ik, de immer zijn eigen zin volgende idioot van dienst, lijk niet aan deze tendens te kunnen ontsnappen. Je kan dat toejuichen of betreuren, maar veranderen kan je het niet. Mij. Ik ben niet het.

Harry Jekkers

Ik hou van mij, en ik heb daar een goeie reden voor. Als ik namelijk lang aan eenzelfde taak moet werken, begin ik soms tegen mezelf te praten. 't Is te zeggen: te schrijven of typen. Future Markus leest die dingen dan een tijdje later en is geamuseerd. Ook ditmaal weer. Ik gebruik hier 'ditmaal' omdat 'deze keer' te veel zou rijmen. Maar bon, wat heb ik gedaan? Ik leg eerst even uit waarover het gaat. Een tijdje geleden heb ik een interview afgenomen bij mijn vroegere leerkracht geschiedenis. Uit dit interview moet ik een kritische bespreking maken van (onder andere) het evaluatiebeleid van de school en de leerkracht in kwestie. Op een bepaald moment typte ik de opmerking: "Het gaat dus voornamelijk om summatieve toetsen." Een tijdje later voegde ik daar het volgende aan toe:

Edoch, Leander, de eerste toets is toch wat meer summatief. Zegt ze niet ergens "om te zien welk vlees ik in de kuip heb"? En de remediëring duurt langer, om duidelijk te maken wat er is misgelopen. Ja ja jongen, denk daar maar eens over na.

Ik ben een genie.

Harry Jekkers!

Getekend,
Markus

Garbage

Ik zal het maar bekennen: ik ben compleet paranoïde. Moest ik enkele jaren ouder zijn dan ik ben, zou I think I'm paranoid van Garbage mijn lijflied zijn, maar nu weet ik het niet zo zeker. I think I'm Crazy (Gnarls Barkley) dekt de lading net iets minder goed, me dunkt. Het probleem (of liever: een probleem) is dat dit moeilijk te rijmen valt met mijn overtuiging dat het merendeel van wat er in ons leven gebeurt toeval is. Dus ben ik naast paranoïde ook nog een beetje schizofreen. Ik ben ook deels kleurenblind, trouwens. Kortom: een vrij doorsnee exemplaar van het mannelijk geslacht.

Santana

Een kort bericht, omdat ik even een uitspraak van mezelf wil vereeuwigen:

Pop culture reference jokes may easily become pop culture reference chokes

Deze uitspraak ontsnapte mij vandaag gewoon vanzelf, zonder nadenken. Sjiek hè? Nu zit ik echter de hele tijd met de gedachte in mijn hoofd dat ik ze niet helemaal zelf uitgevonden heb. Dat ik ergens uit mijn onderbewustzijn die gedachte heb opgevist en in de visvijver die de wereld is teruggeworpen heb. Kan er iemand mij daar soms uitsluitsel over geven?

O, trouwens, meestal heeft de titel van een bijdrage aan deze weblog heel weinig te maken met de inhoud ervan. Heel weinig, maar toch wel een beetje. Deze ene keer is dat absoluut niet het geval. U moet dus geen verband zoeken, want dat is er niet.

Carry on Regardless

Ik weet dat ik nog maar pas een nieuw bericht heb geplaatst, maar mag ik toch nog even? Dank u. Ik heb namelijk nog eens zin om zomaar wat onzin te smurfen. Ja, dat impliceert inderdaad dat het vorige bericht niet zomaar wat onzin was. De wonde die het bibliotheekmonster mij heeft toegebracht, is nog altijd niet gestopt met bloeden. Kun je nagaan. Maar goed, ik ging onzin smurfen. Of ja, onzin. Geen flagrante leugens natuurlijk, daar zal je me zelden op betrappen (tenzij ik slecht geslapen heb).

Hebt u, waarde lezer, toevallig Franse les gekregen met gebruik van het handboek 'Arcades'? In dat geval weet u misschien waar ik het zometeen over heb. Het zit namelijk zo. Ik dacht, na bovenstaande intro geschreven te hebben: "Goed, waarover kan ik onzin smurfen? O wacht, idee! Ik ga naar wikipedia en druk een paar keer op Random Article tot er iets geschikts uitkomt en hoppa!" Eerste klik: geen succes (het ging over een brug en het was niet de Lange Wapper). Tweede klik: geen succes (een of ander vrouwelijk basketballteam). Derde klik: 'Nuit de folie' van Début de Soirée.



YEEEEEEEAAAAAHHHHH! Awesomeness in its purest form! Franse eighties-dance met proto-rap (klinkt bijna als een of ander exotisch broodje. Moet daar mayonaise bij meneer?), beter wordt het niet. Ik denk dat ik ongeveer de enige van heel de klas was die dat liedje fantastisch vond, maar het is extreem catchy. Ik zit er waarschijnlijk nog tot vrijdag mee in mijn hoofd. Mijn eeuwige dank aan Wikipedia! Nu goed, om eerlijk te zijn dacht ik een paar uur geleden nog hetzelfde over 'Rotterdam' van The Beautiful South. Dat kent u niet? Onzin!

This could be Rotterdam or anywhere
Liverpool or Rome
Cause Rotterdam is anywhere
Anywhere alone
Anywhere alone...

Ziet u wel? Het melodietje zit weer vast in uw hoofd, hè? Ik wist het! Terecht ook wel. The Beautiful South is een van de meest ondergewaardeerde groepen in de hele muziekgeschiedenis. Maar goed, ik ging onzin smurfen. Et tu chante, chante, chante, ce refrain qui te plait... ONZIN!

Verdorie, ik kan het niet meer. Maar dat is niet zo erg. Als ik één van u heb kunnen overtuigen van de genialiteit van Début de Soirée, ben ik al tevreden. Reveille en toi le tourbillon d'un vent de folie!

Getekend,
Markus

N.B.: O ja, weet u toevallig ergens in Boom een huis te koop staan dat binnen het budget van mijn baas valt? Geef mij (of hem) dan een seintje, u zou er een paar mensen heel gelukkig mee maken. Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat zijn budget is, maar over prijzen valt altijd te onderhandelen, nietwaar? Bedankt!

Homerisch gelach

Zat ik vandaag toch wel niet in de bibliotheek zeker? Serieus, ik zat in de bibliotheek, zeg. Ik maak nogal opwindende dingen mee tegenwoordig, nietwaar? In de bibliotheek! 't Is niet te geloven. U vindt waarschijnlijk dat ik overdrijf, aangezien de bibliotheek zowat de minst opwindende plaats is die u zich kunt indenken, amirite? Een onwelvoeglijk hoog aantal boeken op een rij, eventueel nog een multimedia-afdeling erbij, leeszaaltje hier, computertje daar, vriendelijke baliemedewerkers en vrede op aarde aan de mensen van goede wil, ja? Ja?

JA?

Nee. Ik zal jullie een geheim verklappen: elke bibliotheek is de schuilplaats van een verschrikkelijk vleesetend monster. Van het soort met vlijmscherpe klauwen, blikkerende tanden en een angstaanjagende blik in de ogen. Hier en daar een hoornachtig uitsteeksel. Een gevorkte tong. De manen van een leeuw en de poten van een bok. Slangachtige staart. Vuurspuwend. Heb ik al gezegd dat die blikkerende tanden druipen van het gif?

O, ik hoor u al afkomen. Geleuter, mijnheer de Markus. Kinderpraat! Late aprilvis hoor, ho ho, ha ha. Met alle Chinezen, maar niet met den dezen, met heel 't Stad, maar niet met mij. Vuurspuwend? In een bibliotheek? Go get your head checked. By a jumbo jet. Wel, het spijt mij, dames en heren, maar I won't get my head checked. Ik spreek de waarheid. Ik ben een dezer monsters persoonlijk tegen gekomen, en heb het uitdrukkelijk in de ogen gekeken, allebei (de ogen). Het was eigenlijk niet eens zo groot, dat monster. Maar dus wel angstaanjagend en vleesetend. Het huisde onder de balie van de Letterenbibliotheek van de K.U. Leuven, dus mijn collegae-artesstudenten zijn bij dezen gewaarschuwd. Kom niet in de buurt van de balie! En als het dan toch onvermijdelijk is, blijf er dan niet langer hangen dan nodig en by all means, houd je handen niet onder de houten plank! Je speelt met je leven!

Hoe het met andere bibliotheekmonsters zit, weet ik niet. Zitten ze overal onder de balie? Of kunnen ze zich ook tussen de boeken zelf schuilhouden, om de eerstvolgende ongelukkige die Stranger in a strange land uit het rek neemt een erg pijnlijke dood te bezorgen? En wat met bibliotheken die meerdere balies (baliën?) hebben?

In elk geval: zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb.

Getekend,
Markus

N.B.: de 'u'-toets van mijn laptop werkt nog maar half. Erg handig, hoor. Ha ha, ho ho. Hu hu.

C'est magnifique

Update 03/05: nee, sorry, vergeet dit bericht. Mohlala is een bitch.

markus zat op zijn bedstee en deed verwoede pogingen om zijn houten been los te schroeven. Niet dat hij wilde gaan slapen of dat hij wilde testen hoe het nog met zijn evenwicht gesteld was, neen. Het had eerder te maken met een ingreep die hij had laten doen toen hij het houten been nog maar net had. Omdat zo'n houten been min of meer de vorm had van een toploze kegel en om plaats te sparen, had hij het laten ombouwen tot verrekijker. Indertijd had het een goed idee geleken, maar nu moest hij uiteraard steeds zijn been losschroeven en gaan zitten wanneer hij in de verte wilde kijken. De meloen waar hij op woonde was echter relatief klein in omvang, zodat hij zich niet al te vaak in deze lastige positie moest bevinden. Wat uiteraard niet betekende dat hij zich ook werkelijk niet vaak in die lastige positie bevond.

Net toen hij genoeg begon te krijgen van de spotternijen van de papegaai op zijn schouder, had hij het been te pakken. Teleurgesteld vloog het dier een eindje bij hem vandaan en ging het op een stok zitten, nijdig pikkend in een hoopje pindanoten. "En koop er volgende keer gepelde!" kraste de mapegaai, maar markus hoorde hem niet. Hij had de verrekijker aan zijn oog gezet en tuurde naar de aarde. Niet naar de aarde in haar totaliteit, nee, zelfs niet naar een specifieke plaats op de aarde. Tenminste: niet een specifieke plaats op de aarde was het onderwerp van zijn observatie, die toch al enige jaren aan de gang was. Op dit moment zelf bestudeerde hij wél een specifieke plaats, maar dat kwam alleen maar doordat het subject zijner observatie niet bewoog. En de reden daarvoor was dat ze sliep.

Mohlala was een van de meisjes die zijn aandacht opeisten wanneer hij niet over Zooey Deschanel mijmerde. markus had op al zijn reizen veel van de wereld (en van de meloen, en van nog een aantal andere werelden) gezien, en was tot de slotsom gekomen dat er maar weinig dingen de moeite waren om veel aandacht aan te besteden en om veel over na te denken. Niet lang nadat hij dat had uitgedokterd, had hij een lijstje opgesteld van dingen die wél die moeite waard waren. Het had er ongeveer zo uit gezien:

- Tetten

Enige tijd later had hij ingezien dat dat een nogal lange lijst was: er waren zo veel tetten om over na te denken! Dus had hij na lang tobben het lijstje wat ingekort met het volgende resultaat:

- Zooey Deschanel;
- Een zak tetten;
- Kleine tetten, meerbepaald:
* die van Mohlala;
* die van Mohowzeg, zus van Mohlala;
* een even aantal andere kleine tetten van verschillende andere hem bekende leden van het tettengeslacht;
- De tetten van Jean-Luc Dehaene.

Hij was zijn obsessie met kleine tetten dankbaar: daardoor had hij nog nooit aan die van Jean-Luc Dehaene moeten denken.

Let wel: markus vond tetten niet het enige aan een vrouw dat belangrijk was. markus was niet oppervlakkig. Tetten zonder context vond hij ook maar niks, al was 'een zak tetten' bij momenten al context genoeg. Maar als het over een specifiek paar ging, dwaalden zijn gedachten meestal af naar hun eigenares. En dus dwaalde Mohlala nogal vaak door zijn hoofd, figuurlijk gesproken.

Op dit moment echter dwaalde ze niet door zijn hoofd, aangezien ze sliep. En Mohlala was geen slaapwandelaarster. Zo kon markus haar dus rustig en uitgebreid bestuderen vanop zijn meloen, met zijn been aan zijn ene oog en het andere oog stijf toegeknepen. En hij besefte dat er weinig aan dit meisje niet aimabel was. De lijst met aimabele eigenschappen was nagenoeg eindeloos. Om te beginnen haar tetten, maar daar begon hij alleen maar mee omdat dat misschien wel het minst belangrijke onderdeel van Mohlala was. Haar ongebonden en -gedwongenheid. Het feit dat ze volledig in het reine was met haar status van oogverblindende babe. Haar top-3-plaats in de ranking van liefste personen ter wereld. Misschien zelfs top-2-plaats, want een van de andere twee had op markus de uitwerking dat hij bij haar geen twee minuten ongelukkig kon zijn, terwijl hij soms net zoals iedere gezonde mens behoefte had aan ongelukkig zijn en troost krijgen. Haar muzikaliteit. Haar knuffels. Haar lach. Haar gezonde dosis zotheid. Hij kon eindeloos doorgaan. Mohlala draaide zich om in haar slaap. 'Laat ik haar maar laten,' dacht markus, en hij begon zijn been terug vast te schroeven.

Getekend
markus

PS: ik heb nog vanalles te vertellen, maar mijn penmanship faalt een beetje, dus houd ik het bij dit refrein:

Ja verdwijnd uit m'n oêge,
trek et afscheid ni te laenk
vöruit en smoêrt 'em af,
oe valies stod in de gaenk
ja komaan en pakt oe bieze,
et is beter da' g'em smeert
oe vrindje zit te wachte,
oêrd mor aan a claxonneert
ja vöruit en köst oe schup af,
gij ellendig stuk verdriet
'k em tranen in m'n oêge
en 'k wil ni da' gij da' zie
Ja verdwijnd uit m'n oêge en bleft der ni' zoe staan
diê glimlach van oe bakkes of ik vang nog vodden aan
ja vöruit, komaan, verdwijnd na astemblief
oe vrindje zit te wachte en ik wör nog agressief
ja vöruit, deruit, of ik stamp oe oep de straat
en ik ou m'neigen in, mor sevves wör ek kwaad ja...

Markus

SMAMpoëzie

SMAMpoëzie, zegt u? Wat voor een rare vogel is dat?

Wees niet bevreesd, lieve fans, u hoeft niet te weten wat SMAM is om van SMAMpoëzie te kunnen genieten. SMAM is een fenomeen dat zich voordoet tijdens blok- en examenperiodes en na het einde van een dergelijke tijdspanne weer even mysterieus verdwijnt als dat het verschenen is. Nu heeft SMAM deze keer al aardig wat mooie versjes voortgebracht, en om die niet kwijt te geraken houd ik hier een bloemlezing. Graag uw aandacht voor... SMAMpoëzie.

koffiegruis koffiegruis
wie is er bang van een kleine muis?

(KDW)

Niemand danst beters
dan Filip Peeters!

(M, naar BP)

rijmelarij
is niets voor mij
oh precies toch wel
jong wat leer ik snel.

(Luceberre)

prof violet
retteketet
adel is stom
pompiedom

(MDV)

Rijmen en dichten
Gaten oplichten
Als lampen op straat
vooral 's avonds laat

Reneald Buddingh

(M)

Fladder fladder fladder
twee kloten op een ladder
twee kloten op een speer
jongens jongens, wat een weer.

Anoniem, 14de eeuw

Holderdebolder,
Heusden-Zolder!

(HS)

Een rijmende admin uit Boom
Droomde bij nachte een droom
'I love you' zei hij
Dat maakte haar blij
Daar zittend naast hem in een boom

(M)

mijn naam is maurice
witgeel ziet mijn pis
kheb morgen pasture
en 't zal me bezuren

(MDV)

Corbin zat al lang aan de drank
En schreef dus een boek over stank
Ik las het heel gauw
Daarom da'k nu spauw
Ik schenk hem mijn eeuwige dank

(M)

Beroemde zanger
Eervolle mens die alles kan
Natuurlijk charmant
Talentvol, top en slimme man

Voor hem liefst een romantische ziel
Anders leef je toch niet echt
Natuurlijk de waarheid, zoals alles wat hij zegt

Linda De Win lust hem niet
Och, dat is jaloezie
Ons deert dat helemaal niet
You're always dé Bent to me

(JV)

A sexual poem for B. Van Looy

Singing man, you're the best thing on TV
since Bert Anciaux ate a cookie from pipi
Oh, how I pray that you love me too
because then I would bent for you

(MDV)

Koffie is zo lekker.
Koffie is oppeppend.
Ik trek mijn prieze uit de stekker.
En eindig met een dubbelepunt..

(JS)

Wat bent u toch knap!
Ik lust wel een hap
Wat bent u toch mooi
Van beroep leer ik looy

(M)


Getekend,
M

Great minds think alike

Dat klopt. Bijvoorbeeld: wanneer ik mijn lief naakt zie denk ik: "Ah laaik!" Denk ik. Ik kan zulks niet met zekerheid zeggen, want ik heb mijn lief nog nooit naakt gezien. Vindt u dat vreemd? Welnu, wij nemen de dingen graag traag. Relatie rustig opbouwen en zo. Binnen een week, wanneer we een jaar samen zijn, heeft ze beloofd dat ik eens aan haar borsten mag zitten om ons jubileum te vieren.

Oké oké, ik heb geen lief, nu goed? Niks geloven de mensen nog tegenwoordig, niks! Tof hoor, heel tof. Uitermate aangenaam, bedankt. Maar daarvoor ben ik dit bericht niet begonnen. Ik wil namelijk een belangrijke aankondiging doen. Dames en heren, ik ben terug aan het schrijven gegaan. U weet wel, met pen en papier en zo. Laten we eens kijken hoe lang ik het volhoud. En omdat jullie altijd zo geweldig enthousiast reageren als ik nog eens iets post op deze blog, verdienen jullie het om, telkens ik weer een stukje heb geschreven, het in primeur te mogen lezen. Ben ik niet geweldig lief?

Nu dan, het eerste stuk.

Op een brede rivier die een oerwoud doorkruiste, huisde een vlucht rode ganzen. Ik vertel je dat ze rood waren omdat ik dacht dat je dat misschien wel wilde weten, gezien het intelligentiequotiënt van die beesten - en hun aangeboren afkeer voor het menselijk ras. De ganzen hielden een middagpauze - schafttijd om precies te zijn - op een lange trek van oost naar west. Ik weet heus wel dat de meeste vogels doorgaans van noord naar zuid trekken om de koude te ontvluchten en een poosje later weer naar het noorden wanneer ze heimwee krijgen, maar rode ganzen vliegen van oost naar west. Niemand weet waarom, maar zo zijn ze nu eenmaal. Onder veel gesnater waren vijf vluchtleden aangeduid als voedselverzamelaars van dienst en zij waren nu druk met het visnet in de weer.

Ja en hier komt dan een stukje dat ik nog niet geschreven heb maar waarin één van die vijf ganzen met een hoek van het net in haar bek met een lange aanzwem (hoe noem je anders een zwemmende aanloop?) van de rivier opvliegt en daarbij één van twee voorbijgangers helemaal nat maakt.

Anton slakte een geërgerde zucht en droogde zijn gezicht af met een mouw.
"Waarom," riep hij, "Wààrom doen ze dat toch?"
"Weet ik veel." Het antwoord kwam van achter hem, vanwaar Merlijn het schouwspel geamuseerd had bekeken. "Maar ze doen het nu eenmaal. Ze hebben het altijd gedaan en zullen het blijven doen ook, tot het einde der tijden."
"Of tot ik ze allemaal eigenhandig de nek heb omgedraaid."
Merlijn snoof. Anton keek hem aan. "Wat?"
"Niets, niets..." Merlijn kon een grijns niet onderdrukken. "Gaan we verder of blijf je hier nog wat vloeken op gevogelte?"
Moedeloos keek Anton om zich heen. "Ik weet het niet, Merle."
"Je weet het niet?" riep Merlijn uit. "Zal ik onze mogelijkheden even opsommen?"
"Merlijn..."
"Mogelijkheid één: we gaan verder. Mogelijkheid twéé... Er is geen mogelijkheid twee!"

Oké, ik beken: die laatste mop heb ik van How I Met Your Mother, meer bepaald de aflevering waarin Barney een marathon gaat lopen. "Step one: you start running. Step two... There is no step two." Verder ben ik nog niet geraakt. In mijn hoofd ben ik al een beetje achtergrond aan het uitwerken, maar het is nog redelijk vluchtig. Stay tuned! Of, you know, houd Facebook in de gaten.

Geweldige tip van de dag: probeer geen plaats vrij te houden in een bibliotheek voor je vriendin die straks nog komt blokken want dan sla ik op uw muil. De volgende keer.

Getekend,
Markus