Ik hou van mij, en ik heb daar een goeie reden voor. Als ik namelijk lang aan eenzelfde taak moet werken, begin ik soms tegen mezelf te praten. 't Is te zeggen: te schrijven of typen. Future Markus leest die dingen dan een tijdje later en is geamuseerd. Ook ditmaal weer. Ik gebruik hier 'ditmaal' omdat 'deze keer' te veel zou rijmen. Maar bon, wat heb ik gedaan? Ik leg eerst even uit waarover het gaat. Een tijdje geleden heb ik een interview afgenomen bij mijn vroegere leerkracht geschiedenis. Uit dit interview moet ik een kritische bespreking maken van (onder andere) het evaluatiebeleid van de school en de leerkracht in kwestie. Op een bepaald moment typte ik de opmerking: "Het gaat dus voornamelijk om summatieve toetsen." Een tijdje later voegde ik daar het volgende aan toe:
Ik ben een genie.
Harry Jekkers!
Getekend,
Markus
Edoch, Leander, de eerste toets is toch wat meer summatief. Zegt ze niet ergens "om te zien welk vlees ik in de kuip heb"? En de remediëring duurt langer, om duidelijk te maken wat er is misgelopen. Ja ja jongen, denk daar maar eens over na.
Ik ben een genie.
Harry Jekkers!
Getekend,
Markus
