In de aangename warmte van wat wel eens de laatste zonnige dag van het jaar zou kunnen zijn ratelen mijn vingers over het klavier als waren het paardenhoeven die de zanderige grond martelen ergens in het Wilde Westen, zoals we dat kennen uit de boeken van Arendsoog en soortgelijken. Dat is de enige zin die mij uit die boeken is bijgebleven trouwens: "Lightfeets hoeven martelden de grond," en variaties daarop maakten in elk boek uit de Arendsoogreeks steevast hun opwachting. Toentertijd waren er nog zekerheden in het leven.
dinsdag 12 oktober 2010
maandag 4 oktober 2010
Dag dronken kastelein!
Ik kick op Hollandse accenten.(1) Heb ik dat al ooit verteld? Ik kick op Hollandse accenten. Komt het nu doordat de meeste Nederlanders die ik ken ofwel (a) knap ofwel (b) hartstikke fijn ofwel en eigenlijk meestal (c) allebei zijn: ik weet het niet. Maar ik kick op Hollandse accenten. Als ik ooit de keuze krijg tussen een identieke tweeling die bij de geboorte gescheiden is en waarvan de ene helft in Vlaanderen, hell, in Antwerpen is opgegroeid en de andere in Nederland, dan zal mijn keuze gaan naar die tweede helft. Het Nederlandse accent is in mijn ogen voor het Nederlands als de Britse tongval voor het Engels. De etymologie van het woord 'tongval' is overigens een onderwerp waar ik ooit nog wel eens dieper op zou willen ingaan, al vrees ik dat het een grote teleurstelling is en niets met cunnilingus te maken heeft. Laat ik het desondanks van nu af aan toch maar over 'de Hollandse tongval' hebben.
Abonneren op:
Posts (Atom)