Steekt uwe kop in den diepvries!

Het schijnt tegenwoordig onmogelijk te zijn eender welke vorm van communicatie te voeren zonder te praten over de nochtans erg mainstreame vorm van neerslag genaamd sneeuw. Welnu, ik weiger over sneeuw te praten. Wat is er toch zo speciaal aan sneeuw? Sneeuw is wit: niks speciaals. Sneeuw is licht: niks speciaals. Sneeuw is koud: niks speciaals (het water dat 's morgens uit mijn kraan komt is ook koud). Met sneeuw kan je ballen maken die je naar mekaar kan gooien (doe ik al jarenlang met gehakt). Om de overlast van sneeuw tegen te gaan, moet je er zout op strooien (slakken, iemand?). Dus nee. Over sneeuw spreek ik niet.

Random thought of the day: bij het spreken over hersenen heeft iedereen het alsmaar over grijze massa, grijze cellen en andere grijze fenomenen. Nu heb ik zelf nog nooit een kop opengesneden en vind ik Hannibal toch niet direct een betrouwbare bron op dat vlak, maar ik vraag mij af: zou de inhoud van mijn hoofd er nu in eerste instantie niet rood uitzien? Ik bedoel met al dat bloed en zo. Volgens mij worden hersenen pas grijs als je een tijdje hun bloedtoevoer hebt afgesneden en optioneel ook uit hun behuizing hebt verwijderd en te drogen gelegd op het aanrecht (dat rijmt!). En eens die hersenen geen bloed meer hebben, niet meer aan een lichaam vastzitten en te drogen hebben gelegen zijn ze volgens mij niet meer in staat tot enige cognitieve of anderssoortige actie - met andere woorden: gebruiken kan je die grijze massa nooit. Ik pleit dan ook voor het actieve promoten van de uitdrukking uw mayonaise laten werken of iets in uw mayonaise steken. Voor de Nederlanders mag uw door je en steken door stoppen vervangen worden.



Dat was het voor vandaag. Blijf dit doen om mij te gedenken.
Getekend,
Markus

En we gaan nog niet naar huis!

Haar kleedje was gisteren echt minstens tien centimeter te kort, zelfs voor mij. En weet je wat ze deed in dat kleedje? Naar porno kijken verdomme! Op de kamer van Merde zaten ze met z'n vijven naar snoeiharde binnen-buitenbewegingen te kijken. BBI in hoogste versnelling! En mij niet uitnodigen, dat is nog het ergste van al.

Aan de andere kant was gisteravond dan weer wél geweldig. Dankzij de Aristokatten. De Aristokatten! En dan zijn er dus mensen die durven beweren dat hedendaagse Disneyfilms goed zijn. Zij dwalen, zeg ik u. Dwalen! Niemand swingt zoals een echte kat. Niemand. Vooral die f*cking Hercules niet. Of Bolt. Of, zo stel ik me voor, de negerprinses uit The Princess and the Frog, die volgende week uitkomt. Kutamfibie. Hij mag zijn prinses houden. Ik kijk nog wel even naar Louis Neefs die Duchess binnendoet.

De rest van de avond, voor ik naar de Aristokatten ben gaan kijken, was ook overweldigend leuk, maar daar ga ik verder niks over aan jullie neus hangen. Lekker puh.

Getekend,
Markus