Garbage

Ik zal het maar bekennen: ik ben compleet paranoïde. Moest ik enkele jaren ouder zijn dan ik ben, zou I think I'm paranoid van Garbage mijn lijflied zijn, maar nu weet ik het niet zo zeker. I think I'm Crazy (Gnarls Barkley) dekt de lading net iets minder goed, me dunkt. Het probleem (of liever: een probleem) is dat dit moeilijk te rijmen valt met mijn overtuiging dat het merendeel van wat er in ons leven gebeurt toeval is. Dus ben ik naast paranoïde ook nog een beetje schizofreen. Ik ben ook deels kleurenblind, trouwens. Kortom: een vrij doorsnee exemplaar van het mannelijk geslacht.


Die paranoia komt voort uit mijn lage zelfbeeld. Dat leest u goed, ja. Lage zelfbeeld. U vraagt zich wellicht af hoe het mogelijk is dat iemand zo awesome als ik een laag zelfbeeld kan hebben; welnu, dat komt met momenten. Af en toe ben ik awesome, de rest van de tijd heb ik een laag zelfbeeld. Nu weet ik niet of u zelf al eens een 'minder momentje' heeft gehad (op het vlak van zelfbeelden, bedoel ik), maar zo ja snapt u vast waarom ik paranoïde ben. Voor wie nog nooit een laag zelfbeeld gehad heeft: probeer het u eens in te beelden. U bent een nietsnut. Een paljas. Het toppunt van middelmatigheid (wat een heerlijk oxymoron is dat). Hebt u dat? Prima. Vraag u nu af waarom uw vrienden u leuk vinden. Daar hebben ze immers geen enkele reden voor: u bent een nietsnut, weet u nog? De conclusie is eenvoudig en logisch: u heeft geen vrienden.

O, ze zullen u vast wel eens zeggen dat ze u leuk vinden, maar probeer u die momenten nog eens voor de geest te halen. Die uitspraken lijken toch altijd net iets minder gemeend dan wanneer u iets gelijkaardigs tegen hen zegt, nietwaar? Want dat doet u natuurlijk in overvloed. Vanwege uw lage zelfbeeld hebt u erg veel behoefte aan liefde en dus geeft u veel liefde, want wie liefde geeft, krijgt liefde terug, heeft men u altijd wijsgemaakt. Denk nog eens terug aan een moment waarop u tegen iemand zei hoe graag u hem of haar zag. Had hun reactie ook maar een fractie van het enthousiasme dat u verwacht had? Het lijkt wel alsof men ongemakkelijk wordt van dergelijke uitspraken.

Een beetje verder op het spoor van deze gedachtentrein ligt het volgende idee: eigenlijk verklaart er bijna niemand spontaan zijn of haar liefde voor u. Het lijkt wel of zoiets een wederkerigheid moet zijn: U zegt "Ik zie u graag," en het antwoord is "Maar ik zie u ook graag!" Zelden andersom.

Nogmaals: de conclusie is voor de hand liggend. U heeft geen vrienden. Iedereen lacht u achter uw rug uit. Het is trouwens duidelijk dat u nooit helemaal mee bent: op een of andere manier mist u de helft van wat er in uw vriendengroep gebeurt.Een betere omschrijving zou zijn: een vriendengroep plus u.

In mijn leven is er momenteel welgeteld één persoon die mij voortdurend vertelt dat ik geweldig ben, zo vaak en zo overtuigend dat ik het bijna geloof. Bijna. Er is immers geen reden om mij geweldig te vinden: ik ben een paljas.

Er is echter één soort uitspraken die deze paranoia enigzins kunnen opheffen of op zijn minst afzwakken. Dat is wanneer persoon X zegt dat persoon Y het jammer vond dat u niet aanwezig was op Z. Persoon X interpreteert de handelingen en uitspraken van persoon Y, wat een iets objectiever resultaat zou moeten opleveren dan wanneer persoon Y het zelf tegen u zou zeggen. Dus bij deze: bedankt aan persoon X: u hebt mijn vertrouwen in persoon Y een beetje opgekrikt. Dat is goed, want ik zie persoon Y weinig maar heel graag en ik geloofde dus niet dat die gevoelens wederzijds waren. Nu weet ik dat dat wel zo is. Ik verga nu ook van spijt omdat ik niet aanwezig was op Z.

Alhoewel ik inmiddels weer begin te twijfelen, want de aard van gelegenheid Z doet vragen rijzen over de chronologie van bepaalde uit- en afspraken. I think I'm paranoid.

Getekend,
Markus

P.S.: in een soort epifanisch moment ben ik daarjuist gaan beseffen wie momenteel voor mij de belangrijkste persoon ter wereld is. Het was verre van onverwacht en tegelijk rustgevend en treurniswekkend. Het schrijven van dat laatste woord doet mij plots verlangen naar een treurwilg. Tijd om te gaan slapen.