dinsdag 26 februari 2013

Het voormalig Oostblok in de neo-emotionele maatschappij

Nieuwe lay-out! Zoals het merendeel van mijn gevolg wel weet, verblijft Mejuffrouw momenteel in Tsjechië. Een beetje een vreemd land, trouwens. Toch in het Nederlands. Wij noemen dat Tsjechië, maar in het Tsjechisch heet het Tsjechische Republiek. Enfin, Czeská Republika (Dat is verkeerd geschreven, ik weet het. Sorry, Tsjechië, mijn lettertype kan uw Cz niet aan). Dat zegt Mejuffrouw toch. Google Translate zegt dat Czesko ook bestaat, maar wat voor een Markus zou ik zijn als Google hoger op mijn vertrouwenslijst staat dan mijn geliefde?

Deze situatie heeft mij nogal wat onbegrip opgeleverd. Een Erasmuservaringsdeskundige zei net voor Mejuffrouw vertrok tegen mij: “Maak het uit, scheefpoepen doen ze allemaal,” wat mijns inziens veel over die ervaringsdeskundige zegt, dus daar maal ik eerder weinig om (hij heeft het later trouwens weer goed gemaakt door gepast empathisch te reageren wanneer het moment van vertrek eindelijk daar was). Maar de reactie die ik vooral heb gehoord is: “Ik zou het niet kunnen.” Of nog: “Dat zou bij mij sowieso het einde van de relatie betekenen.”

Meestal geef ik een halfgemompeld “dat snap ik” als antwoord, maar vanbinnen schreeuwt heel mijn ziel: “WHAT THE FUCK?!” Ik snap daar de ballen van! Wat betekent dat in vredesnaam, “Ik zou het niet kunnen”? Wat zou je niet kunnen? Iemand liefhebben vanop afstand? Waarom zou dat het einde van je relatie betekenen? Zie je je lief ineens niet meer graag omdat hij voor een jaar 1200 kilometer oostelijker woont? Problemen om de geslachtsorganen binnen boord te houden misschien? Welke reden je ook hebt om de relatie op afstand niet te kunnen volhouden, die zouden vroeg of laat toch ook opgespeeld hebben als jullie niet voor een tijdje gescheiden zouden zijn? Alsof jij (of je partner) niet net zo goed op iemand anders verliefd kan worden zonder die afstand. Het argument “Ja, maar als hij hier zou zijn, zou ik daar nooit aan toegeven,” is dikke bullshit. Ofwel zie je je partner graag genoeg om een vlaag van verliefdheid te negeren, ofwel niet. Daar heeft Tsjechië niks mee te maken.

Het is moeilijk. Ik zeg niet dat het een eitje is, want het doet zeer. Ik wil de keren niet tellen dat ik huilend in slaap ben gevallen (of lukraak vrienden heb opgebeld om tien minuten te bleiten aan de telefoon, sorry Eline) de afgelopen maanden. Maar het niet kunnen? Kom nu. Als je je lief niet graag genoeg ziet om al die miserie te ondergaan, dan moet je misschien gewoon op zoek naar een ander lief. Misschien ben ik een naïeve romanticus, maar op de vraag “Is dat niet moeilijk?” past slechts een antwoord: “Ik zie Mejuffrouw graag.”

Getekend
Markus