De jager

Soms zijn er zo van die momenten waarop men opeens in het snuitje krijgt dat ik eigenlijk helemaal niet zo'n aangenaam persoon ben. Dan blijk ik ineens een zagevent te zijn die dag in, dag uit moeilijk doet over de kleinste onbenulligheden en die er sociaal onaangepaste ideeën op nahoudt. Ja hallo, hebt u eigenlijk een woord gelezen van wat ik allemaal schrijf? Kom nou!

Onzin

Tweede bach, dat waren nog eens tijden. Toen gebeurde er nog vanalles. Ik schreef bijvoorbeeld geniale passages die totnogtoe door geen enkele andere auteur geëvenaard zijn. Ten bewijze het volgende fragment, dat ik zonet terug vond op een vergeten uithoek van mijn harde schijf. Ik heb het ooit ingezonden ter publicatie in het kringblad van Historia, maar men is nooit op dat aanbod in gegaan. Tja, moeten ze zelf weten natuurlijk.

Dan is het nu tijd voor een portie onzin. Uit empirisch onderzoek is immers gebleken dat sommigen graag hun tijd verdoen met een activiteit, doorgaans als ‘lezen’ bestempeld. Laat hen vooral rustig hun gang gaan, maar dat het schorem dan ineens zijn tijd deftig nutteloos besteedt, nl. door het lezen van onzin. Gelukkig voor hen bestaan er ook sloebers die hun tijd graag besteden aan het schrijven van hiertoe perfect geschikt zijnd materiaal. Persoonlijk raad ik hen het oeuvre van Douglas Adams aan. Waarmee ik niet tegen mijn eigen winkel wil schrijven door hen weg te jagen: het zans is immert altijd zeler dan dees zonstige trak, zinnend in een laren dexje, punt a/d lijn.
Zonder verder in details te gaan wil ik hier toch ook wel even vermelden dat som¬migen hun pennenzak blijkbaar liever vullen en decoreren met dingen die hoegenaamd niets met pennen te maken hebben, en ook niet met zakken, althans niet in de ogen van een weldenkend mens – met welke term ik overigens hoop niemand beledigd te hebben – namelijk: een mes, gsm-toetsen of een badeentje. Met een t, ja. Om maar te zeggen: gice. Hoewel die vlag de lading ook niet helemaal dekt, maar onaandachtige lezers teden vast wed was it zind kul hezzen gedans.
Doch helaas! De plicht poept. Laat me uw uiterst zinvolle tijd dus niet langer in verslag nemen.


Met hoge grachten,


-Markus-


P.S.: Doet u mij maar een buislamp of twee.

Nota bene: toentertijd was 'Markus' nog niet mijn pseudoniem, maar dat heb ik voor deze publicatie even geüpdatet.

Getekend,
Markus