Zo, dat was een lange periode van afwezigheid, nietwaar? Wees niet boos, bevreesd of beducht: ik heb er een goede verklaring voor. Ik was bezig.
Wat is er in tussentijd gebeurd? De Grote Vakantie is voorbijgevlogen! Verhip! Ik heb voor min of meer een jaar afscheid genomen van een dierbare! Jandorie! En ik ben mentaal vegetariër geworden. Het is mij bekend dat daar een andere term voor bestaat, maar die term vind ik een beetje belachelijk, zij het goed gevonden. Bovendien betekent hij toch niet helemaal hetzelfde als wat ik met mentaal vegetariër bedoel. Het verschil zit 'm vooral in de gevoelswaarde. Flexitariër klinkt zo'n beetje luchtig, alsof je denkt: "Oh, nu eens vlees, dan weer geen vlees, maakt niet zo veel uit." Vegetariër als je er zin in hebt. Daartegenover staat dus mentaal vegetariër: vegetarisch als het kan. Ik ga evenwel geen honger lijden als er geen vegetarisch voedsel voor handen is. Alhoewel.
Ik voel mij een beetje onwennig, want we zijn al toegekomen aan dat deel van mijn betoog dat verband houdt met de titel. Het moet een record zijn. In elk geval: soms lijd ik ook honger wanneer er wél een vegetarische schotel wordt aangeboden. Meestal gebeurt dit op een feest. De gastheer of -vrouw heeft eten voorzien en, wetende dat er een vegetariër aanwezig zal zijn, voor een vleesloos gerecht gezorgd. Maar omdat de vegetariërs veruit in de minderheid zijn, is er daar natuurlijk veel minder van dan van de andere gerechten. Geen probleem, tot dusver. Tot er - en dit zal zonder uitzondering op elke vergelijkbare gelegenheid het geval zijn - een van de omnivoren zegt: "Oh, ik wil eigenlijk ook wel eens van dat vegetarisch voedsel proeven!" Dat vormt op zich ook niet echt een hinderpaal, want een beetje goede gastheer heeft natuurlijk iets meer voorzien, voor de vegetariër met grote honger. Maar zodra er eentje de stap heeft gezet, volgen er onvermijdelijk meer in zijn kielzog, en voor je het weet is het op. En zoals mijn oma altijd wijselijk zei: "Als 't op is, is 't koken gedaan." Dus daar zit je dan met een nagenoeg lege maag en een feest vol zelfvoldane feestgangers die naar huis gaan met het idee dat ze open minded zijn, dat ze wel eens iets nieuws willen proberen, dat ze begrip hebben voor de vegetarische medemens.
Hetzelfde lot treft trouwens de fruitsapdrinker. Op de meeste feestjes (binnen mijn generatie dan. Recepties, familiefeesten en dergelijke vallen buiten het bestek van mijn argumentatie) wordt er tegenwoordig geen fruitsap voorzien: frisdrank, bier en (kraantjes-) water zijn al wat een kind van onze tijd nodig heeft om zich te amuseren. Maar soms weet een gastheer (bijvoorbeeld wanneer hij mij heeft uitgenodigd) dat sommige aanwezigen toch vruchtensap verkiest boven de andere alternatieven. Is deze gastheer attent, dan voorziet hij een litertje of twee speciaal voor deze aanwezigen. Fantastisch! Maar het feest zal nog geen halfuur bezig zijn, of iemand merkt de godendrank op en exclameert: "Oh, fruitsap! Daar heb ik zin in!" en voor je het weet sta je droog voor de rest van de avond.
Klootzakken, allemaal.
Oh, nog een ding dat ik niet mag vergeten: Nerea is achter een vis gesprongen en niet, ik herhaal: NIET in de vijver gevallen op woensdag 25 augustus! Meer uitleg op aanvraag.
Getekend,
Markus
Wat is er in tussentijd gebeurd? De Grote Vakantie is voorbijgevlogen! Verhip! Ik heb voor min of meer een jaar afscheid genomen van een dierbare! Jandorie! En ik ben mentaal vegetariër geworden. Het is mij bekend dat daar een andere term voor bestaat, maar die term vind ik een beetje belachelijk, zij het goed gevonden. Bovendien betekent hij toch niet helemaal hetzelfde als wat ik met mentaal vegetariër bedoel. Het verschil zit 'm vooral in de gevoelswaarde. Flexitariër klinkt zo'n beetje luchtig, alsof je denkt: "Oh, nu eens vlees, dan weer geen vlees, maakt niet zo veel uit." Vegetariër als je er zin in hebt. Daartegenover staat dus mentaal vegetariër: vegetarisch als het kan. Ik ga evenwel geen honger lijden als er geen vegetarisch voedsel voor handen is. Alhoewel.
Ik voel mij een beetje onwennig, want we zijn al toegekomen aan dat deel van mijn betoog dat verband houdt met de titel. Het moet een record zijn. In elk geval: soms lijd ik ook honger wanneer er wél een vegetarische schotel wordt aangeboden. Meestal gebeurt dit op een feest. De gastheer of -vrouw heeft eten voorzien en, wetende dat er een vegetariër aanwezig zal zijn, voor een vleesloos gerecht gezorgd. Maar omdat de vegetariërs veruit in de minderheid zijn, is er daar natuurlijk veel minder van dan van de andere gerechten. Geen probleem, tot dusver. Tot er - en dit zal zonder uitzondering op elke vergelijkbare gelegenheid het geval zijn - een van de omnivoren zegt: "Oh, ik wil eigenlijk ook wel eens van dat vegetarisch voedsel proeven!" Dat vormt op zich ook niet echt een hinderpaal, want een beetje goede gastheer heeft natuurlijk iets meer voorzien, voor de vegetariër met grote honger. Maar zodra er eentje de stap heeft gezet, volgen er onvermijdelijk meer in zijn kielzog, en voor je het weet is het op. En zoals mijn oma altijd wijselijk zei: "Als 't op is, is 't koken gedaan." Dus daar zit je dan met een nagenoeg lege maag en een feest vol zelfvoldane feestgangers die naar huis gaan met het idee dat ze open minded zijn, dat ze wel eens iets nieuws willen proberen, dat ze begrip hebben voor de vegetarische medemens.
Hetzelfde lot treft trouwens de fruitsapdrinker. Op de meeste feestjes (binnen mijn generatie dan. Recepties, familiefeesten en dergelijke vallen buiten het bestek van mijn argumentatie) wordt er tegenwoordig geen fruitsap voorzien: frisdrank, bier en (kraantjes-) water zijn al wat een kind van onze tijd nodig heeft om zich te amuseren. Maar soms weet een gastheer (bijvoorbeeld wanneer hij mij heeft uitgenodigd) dat sommige aanwezigen toch vruchtensap verkiest boven de andere alternatieven. Is deze gastheer attent, dan voorziet hij een litertje of twee speciaal voor deze aanwezigen. Fantastisch! Maar het feest zal nog geen halfuur bezig zijn, of iemand merkt de godendrank op en exclameert: "Oh, fruitsap! Daar heb ik zin in!" en voor je het weet sta je droog voor de rest van de avond.
Klootzakken, allemaal.
Oh, nog een ding dat ik niet mag vergeten: Nerea is achter een vis gesprongen en niet, ik herhaal: NIET in de vijver gevallen op woensdag 25 augustus! Meer uitleg op aanvraag.
Getekend,
Markus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten