Rompman

Zeg nu zelf: dat is toch niet de kop van een lieve, goedlachse, dichtende compromisfiguur? Zie die satanisch gefronste miniwenkbrauwen! Die haren aan weerszijden van zijn hoofd die onmiddellijk doen denken aan groot uitgevallen hoorns die aan zijn voorhoofd ontspruiten! Die krampachtige doch falende poging tot een glimlach! Die staalharde ogen die al het goede in een mens met één blik wegbranden! Die kraag met - I kid you not - ruitjesmotief! Het is uit met de pret, dames en heren. Het einde van de wereld wacht niet tot 2012. We kunnen nog net Kerstmis en nieuwjaar vieren, maar dan zal een nieuw tijdperk van onderdrukking en rampspoed ons deel worden.

Er is één bevolkingsgroep die daar voordeel uit haalt: de geschiedenisleerkrachten in het Vlaamse landsdeel. Als mijn studiegenoten dit lezen tenminste. We hebben gisteren namelijk doodleuk te horen gekregen dat we allemaal een (of twee als we echt willen) geschiedenisleerkracht moeten gaan interviewen voor het begin van de examenperiode. Ha! Alsof die mensen daar tijd en goesting voor hebben! Het bewijst eens te meer hoe de organisatoren van de lerarenopleiding verstoken zijn van enige voeling met de bredere maatschappij (en bij uitbreiding zowat elke academicus natuurlijk, maar dat is naast de kwestie). Die mensen zijn er dus echt rotsvast van overtuigd dat alle onzin die ze uitkramen relevant is. Relevant, mijn aars. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat de Vlaamse student zijn levenswijsheid moet meekrijgen van een bende incompetente zeveraars die aan collectieve ruksessies doen waarbij iedereen mag komen vertellen hoe vaak hij in de voorbije maand geciteerd is en op welke briljante wijze zij alweer de bal volledig heeft misgeslagen bij het abstraheren van de zoveelste interpretatie van vertekende onderzoeksdata. Aan de toevallig meelezende professor: neen, ik heb het niet over u, u bent een schatje. L'enfer, c'est les autres, weet u nog?

Heeft er iemand toevallig 25 pillen Rohypnol en een fles vodka liggen? Ik heb nood aan een heel diepe slaap.

Met mijn excuses voor het kant noch wal rakende gezwalp van hot naar her en het er weer niet in slagen van een argumentatie op te bouwen en neer te leggen om aldus tot een gefundeerde stelling te komen.

Getekend,
De strikt individueel rukkende Markus

Een Nerofamilie

Vandaag wordt een gedenkwaardige dag voor u, waarde lezer. Ik ga u namelijk een van de grootste publieke geheimen uit de doeken doen. Dat klinkt misschien niet zo indrukwekkend, want als het een publiek geheim is, weet u het waarschijnlijk toch al. Dat klopt, maar vanaf vandaag krijgt het onderhavige PG een nieuwe dimensie voor u. Gratis. Wat ben ik toch een schatje. Het geheim waar ik het over ga hebben is het volgende: Belgische politici zijn achterlijk. Kortzichtig. Zuigen apennoten. Heten Yves Leterme. Of nee wacht, schrap dat laatste, dat is bij nader inzien iets te specifiek. En zo hard wil ik die andere politici nu ook weer niet beledigen.

Het was afgelopen zondag 1 november, hebt u het ook gemerkt? Ik wel hoor. Gekotst dat ik heb, niet te doen! Echt waar, ik werd wakker rond zes uur GMT +1 en had het gevoel dat er iets niet helemaal klopte. Gelukkig is mijn biologische klok een toffe jongen en heeft ze mij ruimschoots op tijd wakker gemaakt om in alle rust en kalmte uit mijn bed te klauteren (ik heb een hoogslaper), de trap af te stommelen, in de bergruimte een emmer te gaan halen, terug naar mijn kamer te gaan en daar op de grond neerzijgen en de frieten, cervela en boulet (met mayo en ketchup) van zaterdagavond vakkundig binnen de lijntjes te deponeren. Hoera voor mijn biologische klok!

Dat was natuurlijk een beetje een domper op de feestvreugde, en dat mag u in dit geval letterlijk nemen, want wij zijn een Nerofamilie. Dat betekent dat wij bij tijd en wijlen al eens een wafelslag doen met de familie langs vaderskant (minus mijn meter dit jaar, for obvious reasons). Meer bepaald op 1 november. Maar ons moeke vond dat ik daar dit jaar niet bij mocht zijn. Er moest zo maar eens iemand anders ook ziek worden, stel u voor. Niet dat ik ook maar één wafel binnen zou hebben gekregen, trouwens. Zelfs de Motilium kwam er terug uit. Om maar te zeggen.

... de twintig voorgaande wafelslagen heb ik echter wél meegemaakt, en daarbij is mij op een bepaald moment duidelijk geworden dat de Belgische politiek een hoop gezever is en sterker nog: dat dit al heel erg lang aan de gang is en niet, zoals men wel eens lijkt te denken, de huidige lichting een dieptepunt is in onze betrekkelijk korte geschiedenis. En dat heeft alles te maken met het volgende voorwerp:


Meer bepaald: de wafelijzerpolitiek. Voor wie niet bekend is met de term even een opfrissertje: het betekent eenvoudigweg dat er (vooral tot 1988, volgens Wikipedia) in België voor elke cent die naar Vlaanderen gaat, ook een naar Wallonië moet gaan (tegenwoordig gaan voor elke 60 Vlaamse cent er 40 naar Wallonië, weerom volgens Wikipedia, doch dit terzijde). Dat heeft voor een paar grappige toestanden gezorgd, want het ene landsdeel komt meestal met minder geld toe dan het andere en voor je het weet heb je een Zwarte Zondag aan je been. Maar ik dwaal af.

Welke nu hopelijk al lang in zijn graf rottende idioot van een tyfuslijende, baffende hondenzoon is er ooit op het ongemeen briljante idee gekomen om die praktijk wafelijzerpolitiek te noemen? Ik denk dat het ongeveer als volgt ging:

*N.B.: voor de volgende scène is het handig als u even de 'Josti band'-sketch van Hans Teeuwen voor ogen houdt. Dank bij voorbaat. M.*

Parlementaire mongool 1: Zzugh... Zzugh... Zzhulluh wuh duh Vlchchch- Vljlj- Vluuuhminguh en de Wuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuhluh nie gwoon alted evuhveeeeehl gevuuuuh?
Parlementaire mongool 2: Huh, huh, jaaaaaaaaaahahaah! En dan gaan wuh roepuh van wafelijzuuuuur! Wafelijzuuuuuur!
Parlementaire mongool 1: Juuuuuh! Da's keigoe gevonduuuuuh want ge drukt aan de twee kantuh eve hàààààààààrd. Wafelijzuuuur! Wafelijzuuuur!
Verzamelde parlementaire mongolen: Wafelijzuuuuuuuur! Wafelijzuuuuuuuuuuuuur!

DOEK

Die gasten hebben duidelijk nog nooit wafels zien gebakken worden. Jammer genoeg voor hen ik wel, dus bij mij moet je met dergelijke bullshit niet afkomen. Kijk nog even naar het bovenstaande plaatje. Noem de kant die rechtopstaat kant B en de kant die plat ligt kant A.

How to bake a waffle
By Markus

*N.B.: ik sla de evidente stappen van deeg maken, laten rijzen en wafelijzer verhitten en invetten voor de handigheid even over, maar dat moet je dus ook doen. Anders krijg je met de beste wil van de wereld geen wafel gebakken.*

1) doe deeg op kant A. Verdeel gelijkmatig over de gehele bakvorm.
2) laat kant B met zachte doch gedecideerde hand op kant A neerkomen.
3) laat even bakken. Als er deeg ontsnapt langs de zijkanten, veeg hem dan weg met een propere doek. U kunt hem eventueel in uw mond stoppen als u daarvan houdt.
4) draai het hele zaakje om zodat kant A nu bovenaan komt te liggen en kant B onderaan.
5) open het wafelijzer.
6) uw wafel ligt nu op kant B.
7) haal hem eraf.
8) doe er suiker op. Siroop, choco, slagroom, hagelslag of hersenen doen het ook heel goed.
9) eet smakelijk.

Is dat duidelijk, heren politieke mongolen? Wafelijzerpolitiek betekent dat je het ene landsdeel vanalles belooft maar uiteindelijk alles aan het andere landsdeel geeft. Of is dat wat u al van bij het begin voor ogen had?

Wie oppert dat 'wafelpolitiek' dan misschien een betere term zou zijn: bedoelt u een rasterwerk waartussen erg dunne vliezen gespannen zijn, met aan de rand hier en daar een gat misschien? Uiterst eetbaar bovendien? Ik ook niet.

Die lepel suiker is nog zoiets. Of honing, ik wil het kwijt zijn. We moesten een lepel suiker/honing geven aan de Walen om de bittere pil van de splitsing van BHV beter te kunnen slikken. Get real: als ik een pil slik, dan kap ik daar een glas water achter, geen suiker. Suiker is voor op wafels of rijstpap.

En dan die fucking psychiatrische sessie van een paar weken geleden.
Rode doch blonde mongool op het podium: Dag kameraden, we zijn hier samengekomen om eens te praten over de toekomst van ons als partij, maar ook als collega's, als groep en als vrienden.
Rode, wie weet Antwerpse, maar in elk geval iets minder mongoloïde nobele onbekende in de zaal: seg trut, wat is dat hier, een psychiatrische sessie of watte? Ga naar huis, bleitsmoel!
Rode trut: Oh jaaaaaah, psychiatrische sessie! Dat gaat verkopen als zoete broodjes!
Media: *koopt zoete broodjes*

Zak over de kop, steen aan hun been en in 't Scheld smijten, allemaal.

Getekend,
uw onverdeeld positieve Markus.