Ik zal het maar bekennen: ik ben compleet paranoïde. Moest ik enkele jaren ouder zijn dan ik ben, zou I think I'm paranoid van Garbage mijn lijflied zijn, maar nu weet ik het niet zo zeker. I think I'm Crazy (Gnarls Barkley) dekt de lading net iets minder goed, me dunkt. Het probleem (of liever: een probleem) is dat dit moeilijk te rijmen valt met mijn overtuiging dat het merendeel van wat er in ons leven gebeurt toeval is. Dus ben ik naast paranoïde ook nog een beetje schizofreen. Ik ben ook deels kleurenblind, trouwens. Kortom: een vrij doorsnee exemplaar van het mannelijk geslacht.
maandag 12 april 2010
donderdag 8 april 2010
Santana
Een kort bericht, omdat ik even een uitspraak van mezelf wil vereeuwigen:
Deze uitspraak ontsnapte mij vandaag gewoon vanzelf, zonder nadenken. Sjiek hè? Nu zit ik echter de hele tijd met de gedachte in mijn hoofd dat ik ze niet helemaal zelf uitgevonden heb. Dat ik ergens uit mijn onderbewustzijn die gedachte heb opgevist en in de visvijver die de wereld is teruggeworpen heb. Kan er iemand mij daar soms uitsluitsel over geven?
O, trouwens, meestal heeft de titel van een bijdrage aan deze weblog heel weinig te maken met de inhoud ervan. Heel weinig, maar toch wel een beetje. Deze ene keer is dat absoluut niet het geval. U moet dus geen verband zoeken, want dat is er niet.
Pop culture reference jokes may easily become pop culture reference chokes
Deze uitspraak ontsnapte mij vandaag gewoon vanzelf, zonder nadenken. Sjiek hè? Nu zit ik echter de hele tijd met de gedachte in mijn hoofd dat ik ze niet helemaal zelf uitgevonden heb. Dat ik ergens uit mijn onderbewustzijn die gedachte heb opgevist en in de visvijver die de wereld is teruggeworpen heb. Kan er iemand mij daar soms uitsluitsel over geven?
O, trouwens, meestal heeft de titel van een bijdrage aan deze weblog heel weinig te maken met de inhoud ervan. Heel weinig, maar toch wel een beetje. Deze ene keer is dat absoluut niet het geval. U moet dus geen verband zoeken, want dat is er niet.
woensdag 7 april 2010
Carry on Regardless
Ik weet dat ik nog maar pas een nieuw bericht heb geplaatst, maar mag ik toch nog even? Dank u. Ik heb namelijk nog eens zin om zomaar wat onzin te smurfen. Ja, dat impliceert inderdaad dat het vorige bericht niet zomaar wat onzin was. De wonde die het bibliotheekmonster mij heeft toegebracht, is nog altijd niet gestopt met bloeden. Kun je nagaan. Maar goed, ik ging onzin smurfen. Of ja, onzin. Geen flagrante leugens natuurlijk, daar zal je me zelden op betrappen (tenzij ik slecht geslapen heb).
Hebt u, waarde lezer, toevallig Franse les gekregen met gebruik van het handboek 'Arcades'? In dat geval weet u misschien waar ik het zometeen over heb. Het zit namelijk zo. Ik dacht, na bovenstaande intro geschreven te hebben: "Goed, waarover kan ik onzin smurfen? O wacht, idee! Ik ga naar wikipedia en druk een paar keer op Random Article tot er iets geschikts uitkomt en hoppa!" Eerste klik: geen succes (het ging over een brug en het was niet de Lange Wapper). Tweede klik: geen succes (een of ander vrouwelijk basketballteam). Derde klik: 'Nuit de folie' van Début de Soirée.
YEEEEEEEAAAAAHHHHH! Awesomeness in its purest form! Franse eighties-dance met proto-rap (klinkt bijna als een of ander exotisch broodje. Moet daar mayonaise bij meneer?), beter wordt het niet. Ik denk dat ik ongeveer de enige van heel de klas was die dat liedje fantastisch vond, maar het is extreem catchy. Ik zit er waarschijnlijk nog tot vrijdag mee in mijn hoofd. Mijn eeuwige dank aan Wikipedia! Nu goed, om eerlijk te zijn dacht ik een paar uur geleden nog hetzelfde over 'Rotterdam' van The Beautiful South. Dat kent u niet? Onzin!
Ziet u wel? Het melodietje zit weer vast in uw hoofd, hè? Ik wist het! Terecht ook wel. The Beautiful South is een van de meest ondergewaardeerde groepen in de hele muziekgeschiedenis. Maar goed, ik ging onzin smurfen. Et tu chante, chante, chante, ce refrain qui te plait... ONZIN!
Verdorie, ik kan het niet meer. Maar dat is niet zo erg. Als ik één van u heb kunnen overtuigen van de genialiteit van Début de Soirée, ben ik al tevreden. Reveille en toi le tourbillon d'un vent de folie!
Getekend,
Markus
N.B.: O ja, weet u toevallig ergens in Boom een huis te koop staan dat binnen het budget van mijn baas valt? Geef mij (of hem) dan een seintje, u zou er een paar mensen heel gelukkig mee maken. Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat zijn budget is, maar over prijzen valt altijd te onderhandelen, nietwaar? Bedankt!
Hebt u, waarde lezer, toevallig Franse les gekregen met gebruik van het handboek 'Arcades'? In dat geval weet u misschien waar ik het zometeen over heb. Het zit namelijk zo. Ik dacht, na bovenstaande intro geschreven te hebben: "Goed, waarover kan ik onzin smurfen? O wacht, idee! Ik ga naar wikipedia en druk een paar keer op Random Article tot er iets geschikts uitkomt en hoppa!" Eerste klik: geen succes (het ging over een brug en het was niet de Lange Wapper). Tweede klik: geen succes (een of ander vrouwelijk basketballteam). Derde klik: 'Nuit de folie' van Début de Soirée.
YEEEEEEEAAAAAHHHHH! Awesomeness in its purest form! Franse eighties-dance met proto-rap (klinkt bijna als een of ander exotisch broodje. Moet daar mayonaise bij meneer?), beter wordt het niet. Ik denk dat ik ongeveer de enige van heel de klas was die dat liedje fantastisch vond, maar het is extreem catchy. Ik zit er waarschijnlijk nog tot vrijdag mee in mijn hoofd. Mijn eeuwige dank aan Wikipedia! Nu goed, om eerlijk te zijn dacht ik een paar uur geleden nog hetzelfde over 'Rotterdam' van The Beautiful South. Dat kent u niet? Onzin!
This could be Rotterdam or anywhere
Liverpool or Rome
Cause Rotterdam is anywhere
Anywhere alone
Anywhere alone...
Ziet u wel? Het melodietje zit weer vast in uw hoofd, hè? Ik wist het! Terecht ook wel. The Beautiful South is een van de meest ondergewaardeerde groepen in de hele muziekgeschiedenis. Maar goed, ik ging onzin smurfen. Et tu chante, chante, chante, ce refrain qui te plait... ONZIN!
Verdorie, ik kan het niet meer. Maar dat is niet zo erg. Als ik één van u heb kunnen overtuigen van de genialiteit van Début de Soirée, ben ik al tevreden. Reveille en toi le tourbillon d'un vent de folie!
Getekend,
Markus
N.B.: O ja, weet u toevallig ergens in Boom een huis te koop staan dat binnen het budget van mijn baas valt? Geef mij (of hem) dan een seintje, u zou er een paar mensen heel gelukkig mee maken. Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat zijn budget is, maar over prijzen valt altijd te onderhandelen, nietwaar? Bedankt!
dinsdag 6 april 2010
Homerisch gelach
Zat ik vandaag toch wel niet in de bibliotheek zeker? Serieus, ik zat in de bibliotheek, zeg. Ik maak nogal opwindende dingen mee tegenwoordig, nietwaar? In de bibliotheek! 't Is niet te geloven. U vindt waarschijnlijk dat ik overdrijf, aangezien de bibliotheek zowat de minst opwindende plaats is die u zich kunt indenken, amirite? Een onwelvoeglijk hoog aantal boeken op een rij, eventueel nog een multimedia-afdeling erbij, leeszaaltje hier, computertje daar, vriendelijke baliemedewerkers en vrede op aarde aan de mensen van goede wil, ja? Ja?
JA?
Nee. Ik zal jullie een geheim verklappen: elke bibliotheek is de schuilplaats van een verschrikkelijk vleesetend monster. Van het soort met vlijmscherpe klauwen, blikkerende tanden en een angstaanjagende blik in de ogen. Hier en daar een hoornachtig uitsteeksel. Een gevorkte tong. De manen van een leeuw en de poten van een bok. Slangachtige staart. Vuurspuwend. Heb ik al gezegd dat die blikkerende tanden druipen van het gif?
O, ik hoor u al afkomen. Geleuter, mijnheer de Markus. Kinderpraat! Late aprilvis hoor, ho ho, ha ha. Met alle Chinezen, maar niet met den dezen, met heel 't Stad, maar niet met mij. Vuurspuwend? In een bibliotheek? Go get your head checked. By a jumbo jet. Wel, het spijt mij, dames en heren, maar I won't get my head checked. Ik spreek de waarheid. Ik ben een dezer monsters persoonlijk tegen gekomen, en heb het uitdrukkelijk in de ogen gekeken, allebei (de ogen). Het was eigenlijk niet eens zo groot, dat monster. Maar dus wel angstaanjagend en vleesetend. Het huisde onder de balie van de Letterenbibliotheek van de K.U. Leuven, dus mijn collegae-artesstudenten zijn bij dezen gewaarschuwd. Kom niet in de buurt van de balie! En als het dan toch onvermijdelijk is, blijf er dan niet langer hangen dan nodig en by all means, houd je handen niet onder de houten plank! Je speelt met je leven!
Hoe het met andere bibliotheekmonsters zit, weet ik niet. Zitten ze overal onder de balie? Of kunnen ze zich ook tussen de boeken zelf schuilhouden, om de eerstvolgende ongelukkige die Stranger in a strange land uit het rek neemt een erg pijnlijke dood te bezorgen? En wat met bibliotheken die meerdere balies (baliën?) hebben?
In elk geval: zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb.
Getekend,
Markus
N.B.: de 'u'-toets van mijn laptop werkt nog maar half. Erg handig, hoor. Ha ha, ho ho. Hu hu.
JA?
Nee. Ik zal jullie een geheim verklappen: elke bibliotheek is de schuilplaats van een verschrikkelijk vleesetend monster. Van het soort met vlijmscherpe klauwen, blikkerende tanden en een angstaanjagende blik in de ogen. Hier en daar een hoornachtig uitsteeksel. Een gevorkte tong. De manen van een leeuw en de poten van een bok. Slangachtige staart. Vuurspuwend. Heb ik al gezegd dat die blikkerende tanden druipen van het gif?
O, ik hoor u al afkomen. Geleuter, mijnheer de Markus. Kinderpraat! Late aprilvis hoor, ho ho, ha ha. Met alle Chinezen, maar niet met den dezen, met heel 't Stad, maar niet met mij. Vuurspuwend? In een bibliotheek? Go get your head checked. By a jumbo jet. Wel, het spijt mij, dames en heren, maar I won't get my head checked. Ik spreek de waarheid. Ik ben een dezer monsters persoonlijk tegen gekomen, en heb het uitdrukkelijk in de ogen gekeken, allebei (de ogen). Het was eigenlijk niet eens zo groot, dat monster. Maar dus wel angstaanjagend en vleesetend. Het huisde onder de balie van de Letterenbibliotheek van de K.U. Leuven, dus mijn collegae-artesstudenten zijn bij dezen gewaarschuwd. Kom niet in de buurt van de balie! En als het dan toch onvermijdelijk is, blijf er dan niet langer hangen dan nodig en by all means, houd je handen niet onder de houten plank! Je speelt met je leven!
Hoe het met andere bibliotheekmonsters zit, weet ik niet. Zitten ze overal onder de balie? Of kunnen ze zich ook tussen de boeken zelf schuilhouden, om de eerstvolgende ongelukkige die Stranger in a strange land uit het rek neemt een erg pijnlijke dood te bezorgen? En wat met bibliotheken die meerdere balies (baliën?) hebben?
In elk geval: zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb.
Getekend,
Markus
N.B.: de 'u'-toets van mijn laptop werkt nog maar half. Erg handig, hoor. Ha ha, ho ho. Hu hu.
Abonneren op:
Posts (Atom)