Leve de platenmaatschappij van Lillian Axe. Ik vertik het om op te zoeken hoe ze heet, ook al ben ik net op hun site wezen kijken. So much for da kortetermijngeheugen. Maar leve haar, want zij zet nummers gratis te downloaden terwijl ze nog niet eens officieel uitgebracht zijn. Nu hoor ik u al denken: dat is toch niet zo uitzonderlijk? 't Is te zeggen, ik hoor u dat niet denken. Ik hoor niemand denken. Behalve mijzelf. Dat is echt waar trouwens. Soms denk ik in volzinnen, en dan hoor ik mijn eigen stem die volzinnen uitspreken. Maar buiten het feit dat ik niemand hoor denken, wéét ik ook helemaal niet of u dat wel denkt, want ik weet niet hoe vertrouwd u bent met sites van platenmaatschappijen en gezien de voorlopig beperkte omvang van mijn lezerspubliek is de kans dat die ervaring bij u miniem is significant. Lange zin, hè? Lees 'm nog maar eens, ik ben er best wel trots op.
Nu dan. Back to business. Als dat online zetten van nummers geen uitzonderlijke zaak is, waarom dan nog leve die platenmaatschappij? Omdat zij mij daarmee drie dingen heeft geleerd.
1) Het nieuwe materiaal van Lillian Axe is bagger.
2) Lion's Share is ook bagger.
3) Saidian brengt materiaal dat merkwaardig veel weg heeft van vroege Edguy. Vroege Edguy is leuke muziek. Alleen, vroege Edguy, dan spreken we midden jaren negentig. Saidian brengt dat materiaal nu uit. Vijftien jaar achter lopen, je moet het maar doen.
Alle dingen bestaan uit drie, trouwens. De uitspraak is zo oud als 't straat, maar het is echt zo. Ik heb het gemerkt in mijn cursus. Hoofdstuk 1 bestaat uit drie onderdelen. Onderdeel 3 bestaat uit drie puntjes, waarvan puntje C drie vragen oproept. Op de derde vraag zijn drie verschillende antwoorden mogelijk. Merk op dat het altijd het derde onderdeel is dat zich opnieuw in drie verdeelt.
Mijn kotgenote kwam juist langs. Een van de leuke dingen aan de blok- en examenperiode is dat iedereen plots solidaire neigingen krijgt, zelfs yours truly, normaal gezien toch vooral bekend als antisociale misantroop. Nu was het dus de beurt aan de kotgenote. Ik moet zeggen: een van de kotgenotes, want wij wonen hier met vijftien studenten, en 't is ongeveer fifty-fifty op geslachtsvlak. Helemaal fifty-fifty gaat natuurlijk niet, want vijftien is niet deelbaar door twee. Wat moet u nog weten? O ja, dit is de kotgenote die, als ze net uit de douche komt, slechts gehuld in een handdoek, doodleuk een gesprek met je aanknoopt in de gang. Het is ook de kotgenote die vorige week door de gang dartelde in een net iets te kort slaapkleedje. En ze draagt de naam Marjolein. Marjolein kwam dus zonet op mijn deur kloppen, zogenaamd om te vragen wie er op kot aanwezig was. Het was echter vrij duidelijk dat dat alleen maar een smoesje was om in mijn buurt te zijn, aangezien Marjolein op het gelijkvloers woont en ik op de tweede verdieping. Als ze had willen weten wie er allemaal thuis was, had ze toch evengoed bij iemand anders kunnen langs gaan? Iemand voor wie ze minder trappen moest doen? Marjolein kwam naar mijn deur, een duidelijk signaal als u het mij vraagt. Ze was ook nog eens redelijk strak gekleed (zwart staat haar goed), zodat ik duidelijk kon zien dat alles nog wel zit zoals het zitten moet. Het zou maar erg zijn als dat op je twintigste al niet meer het geval is, maar blijkbaar moest ze dat toch nog eens duidelijk maken. Aan mij. Maar enfin, de zogenaamd onschuldige vraag naar de aanwezigheid van andere kotgenoten ontaardde in een aangenaam, en ik denk wel dat ik mag zeggen aangenaam, gesprek.
Blijkt Marjolein tijdens blok en examens aan de koffie te zitten. Zeker vandaag, want ze moet nachtje door doen omdat ze niet hard genoeg heeft geleerd tijdens de blok. Wat dus zo veel wilt zeggen als: "Markus, als je straks iets gaat drinken en je komt daarna terug thuis, weet dan dat ik nog wakker zal zijn. En aangezien je sowieso langs mijn deur passeert, waarom dan niet nog even binnen springen?" Ga ik toch toevallig niet iets drinken vanavond zeker? Maar goed, de koffie dus. Door al die koffie stond ze nogal hyper, waardoor ze wat morste op de vloer van mijn kamer. Ze had namelijk een mok koffie meegenomen op haar tocht naar boven. Ik ben nu even kwijt hoe dat met een mooi Grieks woord heet, tocht naar boven. Tocht naar beneden was anabasis geloof ik, maar wat was tocht naar boven ook weer? Iemand? Enfin, ze morste dus.
"O, heb ik dat gedaan? Sorry! Nee echt, dat ga ik direct opkuisen. Heb je een vod?" Ja, die heb ik. Het opkuisen van de koffie moest natuurlijk gepaard gaan met een vooroverbuigende beweging die een weinig suggestieve houding tot gevolg had.
Enfin, dat ging zo nog wel een poosje door (verdacht dichtbij mij moeten staan om mijn DVD-collectie te kunnen bezichtigen en meer van dat fraais), maar daar is het wel bij gebleven. Want ja, ik ga iets drinken vanavond en Martin, a friend of mine, komt mij binnen enkele minuten ophalen, dus kon ik onmogelijk op haar overduidelijke avances in gaan. Want zulke dingen mag je niet in een kik en een wip (pedoem-tsj) afhandelen, of wel soms? Maar goed, ik ga nu iets drinken, en als ik achteraf terug op kot aankom moet ik sowieso voorbij haar deur komen. De dakroute zal helaas onmogelijk zijn omdat ik zometeen zal vergeten het raam open te zetten. Dus wie weet? Ik houd u op de hoogte.
Meer over de dakroute en over een uitermate onproductief weekend in een volgende bijdrage!
Getekend,
Uw begeerde
Markus
Update: Ik heb niet bij Marjolein aangeklopt toen ik gisteren terugkwam van de Libertad. Ten eerste moest het meiske studeren, en ten tweede wil ik niet overkomen als een gefrustreerde droog staande masterstudent. Wat ik uiteraard wel ben. Maar dat hoeft zij niet te weten. Ik speel nog wel even hard to get. Ik heb haar een cd geleend, dus ze moet toch zeker nog één keer opnieuw komen aankloppen. Jeetje, wat ben ik leep. YT, M.
Nu dan. Back to business. Als dat online zetten van nummers geen uitzonderlijke zaak is, waarom dan nog leve die platenmaatschappij? Omdat zij mij daarmee drie dingen heeft geleerd.
1) Het nieuwe materiaal van Lillian Axe is bagger.
2) Lion's Share is ook bagger.
3) Saidian brengt materiaal dat merkwaardig veel weg heeft van vroege Edguy. Vroege Edguy is leuke muziek. Alleen, vroege Edguy, dan spreken we midden jaren negentig. Saidian brengt dat materiaal nu uit. Vijftien jaar achter lopen, je moet het maar doen.
Alle dingen bestaan uit drie, trouwens. De uitspraak is zo oud als 't straat, maar het is echt zo. Ik heb het gemerkt in mijn cursus. Hoofdstuk 1 bestaat uit drie onderdelen. Onderdeel 3 bestaat uit drie puntjes, waarvan puntje C drie vragen oproept. Op de derde vraag zijn drie verschillende antwoorden mogelijk. Merk op dat het altijd het derde onderdeel is dat zich opnieuw in drie verdeelt.
Mijn kotgenote kwam juist langs. Een van de leuke dingen aan de blok- en examenperiode is dat iedereen plots solidaire neigingen krijgt, zelfs yours truly, normaal gezien toch vooral bekend als antisociale misantroop. Nu was het dus de beurt aan de kotgenote. Ik moet zeggen: een van de kotgenotes, want wij wonen hier met vijftien studenten, en 't is ongeveer fifty-fifty op geslachtsvlak. Helemaal fifty-fifty gaat natuurlijk niet, want vijftien is niet deelbaar door twee. Wat moet u nog weten? O ja, dit is de kotgenote die, als ze net uit de douche komt, slechts gehuld in een handdoek, doodleuk een gesprek met je aanknoopt in de gang. Het is ook de kotgenote die vorige week door de gang dartelde in een net iets te kort slaapkleedje. En ze draagt de naam Marjolein. Marjolein kwam dus zonet op mijn deur kloppen, zogenaamd om te vragen wie er op kot aanwezig was. Het was echter vrij duidelijk dat dat alleen maar een smoesje was om in mijn buurt te zijn, aangezien Marjolein op het gelijkvloers woont en ik op de tweede verdieping. Als ze had willen weten wie er allemaal thuis was, had ze toch evengoed bij iemand anders kunnen langs gaan? Iemand voor wie ze minder trappen moest doen? Marjolein kwam naar mijn deur, een duidelijk signaal als u het mij vraagt. Ze was ook nog eens redelijk strak gekleed (zwart staat haar goed), zodat ik duidelijk kon zien dat alles nog wel zit zoals het zitten moet. Het zou maar erg zijn als dat op je twintigste al niet meer het geval is, maar blijkbaar moest ze dat toch nog eens duidelijk maken. Aan mij. Maar enfin, de zogenaamd onschuldige vraag naar de aanwezigheid van andere kotgenoten ontaardde in een aangenaam, en ik denk wel dat ik mag zeggen aangenaam, gesprek.
Blijkt Marjolein tijdens blok en examens aan de koffie te zitten. Zeker vandaag, want ze moet nachtje door doen omdat ze niet hard genoeg heeft geleerd tijdens de blok. Wat dus zo veel wilt zeggen als: "Markus, als je straks iets gaat drinken en je komt daarna terug thuis, weet dan dat ik nog wakker zal zijn. En aangezien je sowieso langs mijn deur passeert, waarom dan niet nog even binnen springen?" Ga ik toch toevallig niet iets drinken vanavond zeker? Maar goed, de koffie dus. Door al die koffie stond ze nogal hyper, waardoor ze wat morste op de vloer van mijn kamer. Ze had namelijk een mok koffie meegenomen op haar tocht naar boven. Ik ben nu even kwijt hoe dat met een mooi Grieks woord heet, tocht naar boven. Tocht naar beneden was anabasis geloof ik, maar wat was tocht naar boven ook weer? Iemand? Enfin, ze morste dus.
"O, heb ik dat gedaan? Sorry! Nee echt, dat ga ik direct opkuisen. Heb je een vod?" Ja, die heb ik. Het opkuisen van de koffie moest natuurlijk gepaard gaan met een vooroverbuigende beweging die een weinig suggestieve houding tot gevolg had.
Enfin, dat ging zo nog wel een poosje door (verdacht dichtbij mij moeten staan om mijn DVD-collectie te kunnen bezichtigen en meer van dat fraais), maar daar is het wel bij gebleven. Want ja, ik ga iets drinken vanavond en Martin, a friend of mine, komt mij binnen enkele minuten ophalen, dus kon ik onmogelijk op haar overduidelijke avances in gaan. Want zulke dingen mag je niet in een kik en een wip (pedoem-tsj) afhandelen, of wel soms? Maar goed, ik ga nu iets drinken, en als ik achteraf terug op kot aankom moet ik sowieso voorbij haar deur komen. De dakroute zal helaas onmogelijk zijn omdat ik zometeen zal vergeten het raam open te zetten. Dus wie weet? Ik houd u op de hoogte.
Meer over de dakroute en over een uitermate onproductief weekend in een volgende bijdrage!
Getekend,
Uw begeerde
Markus
Update: Ik heb niet bij Marjolein aangeklopt toen ik gisteren terugkwam van de Libertad. Ten eerste moest het meiske studeren, en ten tweede wil ik niet overkomen als een gefrustreerde droog staande masterstudent. Wat ik uiteraard wel ben. Maar dat hoeft zij niet te weten. Ik speel nog wel even hard to get. Ik heb haar een cd geleend, dus ze moet toch zeker nog één keer opnieuw komen aankloppen. Jeetje, wat ben ik leep. YT, M.
Go Markus!
BeantwoordenVerwijderen