Want waarom zou ik nog over een uitermate onproductief weekend schrijven als het al woensdag is?
Er valt eigenlijk niet zo veel te zeggen over de dakroute, maar u kent mij: ik zal er wel weer een bijdrage mee kunnen vullen, geen nood. Waar gaat het nu precies over? Wel kijk. Er zijn zo van die momenten dat je eens uit je kot wilt komen. Je belt wat vrienden op (of stuurt berichtjes, want die zijn gratis - bij mij tenminste) en voor je 't weet ga je een gezellige avond tegemoet. Rest nog één ding: naar buiten gaan. Dus je maakt je klaar, doet kleren aan die mogen stinken en steekt voor de zekerheid een condoom in je zak (ja kom he, ik ga niet wachten tot Zooey Deschanel aan mijn deur staat, en je moet je even inbeelden dat Marjolein nog niet is langs gekomen), sluit je kamer af en dondert van de trap. En dan via de deur naar buiten, nee?
Nee. Ik ben Markus, weet u wel, ik doe graag averechts om averechts te doen. De eerste keer dat ik van deze geijkte route afstapte was in de week voor de paasvakantie. Onze gevel moest dringend herschilderd worden. Mijn kamer bevindt zich aan de straatkant (of eerder, wat men doorgaans als straatkant bestempelt, waarover later meer) en dus stond er die week een stelling voor mijn raam. Dat is natuurlijk vooral leuk om je boven- of onderbuur eens goed te doen schrikken, maar ook als alternatieve katabasis (ik heb het eens opgezocht, over die tocht naar beneden, en nu blijkt dat anabasis 'tocht naar boven' betekent en katabasis 'tocht naar beneden'). De eerste dagen van die week ben ik dan ook steevast de stelling afgeklommen (als de werkers er niet op stonden, natuurlijk). Vanaf woensdag was mijn raam echter afgeplakt met plastiek, zodat er geen frisse lucht meer binnenkwam en mijn kamer tegen vrijdag stonk dat het geen naam meer heeft. Ik heb nog geprobeerd om door mijn deur open te laten staan via het raam van de traphal (waarover later meer) wat lucht binnen te krijgen, maar het was drie dagen windstil.
Na de paasvakantie was het putteke lente, goed weer, korte rokjes en veel ijsjes. En dat betekent bij ons zo af en toe eens eten op het plat dak. Via het raam in de traphal geraak je heel gemakkelijk op het dak. Heel tof, zo in de zon, alleen jammer dat je kleren achteraf vol met van die dakbedekking hangen. Op een van die dakmomenten heb ik daar eens wat rondgelopen en -geklommen (wij hebben namelijk twee platte daken, eentje aan het raam van de traphal, en daarachter nog een dat je vanaf het eerste platte dak kan bereiken via een brandladdertje. En toen heb ik het ontdekt: ons huis heeft twee straatkanten! De achterkant van ons huis komt uit in een obscuur achterafsteegje dat meestal vol met vuilzakken staat.
Sinds ik dat ontdekt heb, gebruik ik meestal de dakroute als ik weer eens uit mijn kot kom. En nadien ook om weer binnen te komen. Alleen kan dat een beetje tricky zijn, want het kan gebeuren dat een kotgenoot het raam in de traphal in tussentijd heeft gesloten. Dus dan sta je daar wel mooi als een halve debiel op een dak.
En dan nog iets, dames: kontknijpen is een compliment! Ik zie niet in waarom dat zo moeilijk te vatten is. Meestal als ik in een kontje knijp (niet dat dat zo veel gebeurt he, begrijp mij niet verkeerd) krijg ik een verontwaardigde reactie (of een mep in mijn gezicht). Het zou namelijk seksistisch en vernederend zijn. Welnu, ik snap dat niet. Ten eerste: ik knijp niet in kontjes van meisjes die ik niet leuk vind. Dat is het eerste compliment: u bent leuk! Ten tweede: ik knijp niet in kontjes die niet kontknijpwaardig zijn. Ik ken meisjes die gewoon geen kont hebben, welnu, daar kán ik dus gewoon niet bij in het kontje knijpen. Ik ken ook meisjes met een alles behalve sexy kontje. Daar ga ik óók niet in knijpen! Dat is dus twee complimenten: u bent leuk en u hebt een sexy kontje. En ten derde: hoe sexy het kontje ook moge zijn, als de rest van de dame in kwestie gatlelijk is, dan bedankt ik ook feestelijk voor de eer. Drie complimenten met één klein kneepje in uw derrière: hoe verwaand bent u eigenlijk, dat u die liever alle drie apart hoort? Laat ons toch gewoon in uw kontje knijpen, dan zijn we allemaal gelukkig.
De groeten van mijn vingers!
Markus
Er valt eigenlijk niet zo veel te zeggen over de dakroute, maar u kent mij: ik zal er wel weer een bijdrage mee kunnen vullen, geen nood. Waar gaat het nu precies over? Wel kijk. Er zijn zo van die momenten dat je eens uit je kot wilt komen. Je belt wat vrienden op (of stuurt berichtjes, want die zijn gratis - bij mij tenminste) en voor je 't weet ga je een gezellige avond tegemoet. Rest nog één ding: naar buiten gaan. Dus je maakt je klaar, doet kleren aan die mogen stinken en steekt voor de zekerheid een condoom in je zak (ja kom he, ik ga niet wachten tot Zooey Deschanel aan mijn deur staat, en je moet je even inbeelden dat Marjolein nog niet is langs gekomen), sluit je kamer af en dondert van de trap. En dan via de deur naar buiten, nee?
Nee. Ik ben Markus, weet u wel, ik doe graag averechts om averechts te doen. De eerste keer dat ik van deze geijkte route afstapte was in de week voor de paasvakantie. Onze gevel moest dringend herschilderd worden. Mijn kamer bevindt zich aan de straatkant (of eerder, wat men doorgaans als straatkant bestempelt, waarover later meer) en dus stond er die week een stelling voor mijn raam. Dat is natuurlijk vooral leuk om je boven- of onderbuur eens goed te doen schrikken, maar ook als alternatieve katabasis (ik heb het eens opgezocht, over die tocht naar beneden, en nu blijkt dat anabasis 'tocht naar boven' betekent en katabasis 'tocht naar beneden'). De eerste dagen van die week ben ik dan ook steevast de stelling afgeklommen (als de werkers er niet op stonden, natuurlijk). Vanaf woensdag was mijn raam echter afgeplakt met plastiek, zodat er geen frisse lucht meer binnenkwam en mijn kamer tegen vrijdag stonk dat het geen naam meer heeft. Ik heb nog geprobeerd om door mijn deur open te laten staan via het raam van de traphal (waarover later meer) wat lucht binnen te krijgen, maar het was drie dagen windstil.
Na de paasvakantie was het putteke lente, goed weer, korte rokjes en veel ijsjes. En dat betekent bij ons zo af en toe eens eten op het plat dak. Via het raam in de traphal geraak je heel gemakkelijk op het dak. Heel tof, zo in de zon, alleen jammer dat je kleren achteraf vol met van die dakbedekking hangen. Op een van die dakmomenten heb ik daar eens wat rondgelopen en -geklommen (wij hebben namelijk twee platte daken, eentje aan het raam van de traphal, en daarachter nog een dat je vanaf het eerste platte dak kan bereiken via een brandladdertje. En toen heb ik het ontdekt: ons huis heeft twee straatkanten! De achterkant van ons huis komt uit in een obscuur achterafsteegje dat meestal vol met vuilzakken staat.
Sinds ik dat ontdekt heb, gebruik ik meestal de dakroute als ik weer eens uit mijn kot kom. En nadien ook om weer binnen te komen. Alleen kan dat een beetje tricky zijn, want het kan gebeuren dat een kotgenoot het raam in de traphal in tussentijd heeft gesloten. Dus dan sta je daar wel mooi als een halve debiel op een dak.
En dan nog iets, dames: kontknijpen is een compliment! Ik zie niet in waarom dat zo moeilijk te vatten is. Meestal als ik in een kontje knijp (niet dat dat zo veel gebeurt he, begrijp mij niet verkeerd) krijg ik een verontwaardigde reactie (of een mep in mijn gezicht). Het zou namelijk seksistisch en vernederend zijn. Welnu, ik snap dat niet. Ten eerste: ik knijp niet in kontjes van meisjes die ik niet leuk vind. Dat is het eerste compliment: u bent leuk! Ten tweede: ik knijp niet in kontjes die niet kontknijpwaardig zijn. Ik ken meisjes die gewoon geen kont hebben, welnu, daar kán ik dus gewoon niet bij in het kontje knijpen. Ik ken ook meisjes met een alles behalve sexy kontje. Daar ga ik óók niet in knijpen! Dat is dus twee complimenten: u bent leuk en u hebt een sexy kontje. En ten derde: hoe sexy het kontje ook moge zijn, als de rest van de dame in kwestie gatlelijk is, dan bedankt ik ook feestelijk voor de eer. Drie complimenten met één klein kneepje in uw derrière: hoe verwaand bent u eigenlijk, dat u die liever alle drie apart hoort? Laat ons toch gewoon in uw kontje knijpen, dan zijn we allemaal gelukkig.
De groeten van mijn vingers!
Markus
wel 1 manier om kontnnijpen minder seksistisch te maken is om niet te discrimineren en ook in mannenkonten te knijpen.
BeantwoordenVerwijderenHet probleem is dat de meeste mannen harder slaan dan de vrouwen
Ik zal met uw kont beginnen dan, bloed van mijn bloed.
BeantwoordenVerwijderen