Land in zicht!

Ja jongens, wat is me dat hier zeg? Ik ga even op reis, horizonten verkennen, de blik verruimen, op zoek naar mezelf, aan artistieke zelfontplooiing doen, wat chocomoussen links en rechts, ik kom terug en wat blijkt? Mijn hofhouding in tranen! De gemeenschap op het randje van de wanhoop! Wat, is er iemand gestorven of zo?

Oh ja, wacht. Mijn grootmoeder. Die is gestorven. Maar komaan zeg, dat is nu toch geen reden om te-
Wat?
Oh.
Echt?
Mij?
Jullie? Mij?
Gemist?
Echt. Gemist. Kom n- echt?

Bon. Ik word blijkbaar gemist. Allez. Snel over naar de hernieuwde kennismaking dan maar! De verloren zoon is terecht! Of ja, zoon. Meer de verloren leider, nee? De missende roerganger. De heiland in ballingschap. Stil nu, stil nu, jullie doen me blozen.

Wie?
Wat? Oh. Ja, nee, da's... Ja ja. Dat hadden jullie niet verwacht, hè? Hehe. Jawel, jawel... Knap he? Maar echt dan. Of niet soms? Ha, dat dacht ik ook, ja.

Nou, nou, nieuwsgierige aagjes die jullie zijn. Meneer de markus is een beetje moe. Ik ben wat aan rust toe. Maar niet zo lang als vorige keer, beloofd! Ik kom gauw terug, dus sidder en beef want als ik terugkom... dan is zelfs de meest fundamentele waarheid niet meer zeker. Ik kijk er al naar uit!


Getekend,
Markus