Zeg nu zelf: dat is toch niet de kop van een lieve, goedlachse, dichtende compromisfiguur? Zie die satanisch gefronste miniwenkbrauwen! Die haren aan weerszijden van zijn hoofd die onmiddellijk doen denken aan groot uitgevallen hoorns die aan zijn voorhoofd ontspruiten! Die krampachtige doch falende poging tot een glimlach! Die staalharde ogen die al het goede in een mens met één blik wegbranden! Die kraag met - I kid you not - ruitjesmotief! Het is uit met de pret, dames en heren. Het einde van de wereld wacht niet tot 2012. We kunnen nog net Kerstmis en nieuwjaar vieren, maar dan zal een nieuw tijdperk van onderdrukking en rampspoed ons deel worden.
Er is één bevolkingsgroep die daar voordeel uit haalt: de geschiedenisleerkrachten in het Vlaamse landsdeel. Als mijn studiegenoten dit lezen tenminste. We hebben gisteren namelijk doodleuk te horen gekregen dat we allemaal een (of twee als we echt willen) geschiedenisleerkracht moeten gaan interviewen voor het begin van de examenperiode. Ha! Alsof die mensen daar tijd en goesting voor hebben! Het bewijst eens te meer hoe de organisatoren van de lerarenopleiding verstoken zijn van enige voeling met de bredere maatschappij (en bij uitbreiding zowat elke academicus natuurlijk, maar dat is naast de kwestie). Die mensen zijn er dus echt rotsvast van overtuigd dat alle onzin die ze uitkramen relevant is. Relevant, mijn aars. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat de Vlaamse student zijn levenswijsheid moet meekrijgen van een bende incompetente zeveraars die aan collectieve ruksessies doen waarbij iedereen mag komen vertellen hoe vaak hij in de voorbije maand geciteerd is en op welke briljante wijze zij alweer de bal volledig heeft misgeslagen bij het abstraheren van de zoveelste interpretatie van vertekende onderzoeksdata. Aan de toevallig meelezende professor: neen, ik heb het niet over u, u bent een schatje. L'enfer, c'est les autres, weet u nog?
Heeft er iemand toevallig 25 pillen Rohypnol en een fles vodka liggen? Ik heb nood aan een heel diepe slaap.
Met mijn excuses voor het kant noch wal rakende gezwalp van hot naar her en het er weer niet in slagen van een argumentatie op te bouwen en neer te leggen om aldus tot een gefundeerde stelling te komen.
Getekend,
De strikt individueel rukkende Markus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten